سهیل پرچنان آدمیه که چندتا کار می کنه که من خیلی دوست داشتم من هم بکنم و هیچ وقت نتونستم . اول این که مددکار اجتماعیه ، دوم این که کوهنورده و سوم این که دوچرخه سوار صحرایی حرفه ایه و جدا از همه اینها یه آدم باحال و کولیه ! و تقریبا همه این حال و هوا رو می تونین توی وبلاگش که اسمش هم هست پرچنان بخونین .
یادم نیست که آشنایی من با وبلاگش از کی و کجا شروع شد ولی خوشحالم که این اتفاق افتاد که جزء خواننده هاش باشم . سهیل از سال 86 تا حالا داره وبلاگش رو می نویسه یعنی 7سال پی در پی که این برای یه بلاگر امتیاز خوبی محسوب میشه . خودش اول وبلاگ خودش رو این جوری معرفی کرده :
نوشته های انتقادی سهیل به خود و جامعه (از فیلم بگیر تا فوتبالی که در بستر جامعه اتفاق می افتد) با نگاهی سراسر ملتمسانه به طبیعت وکوه . اینجانب یک مددکار اجتماعی هستم. و آخرش هم شعری از مولوی که در ره روح پست و بالاهاست کوه های بلند و دریاهاست .
نوشته های سهیل ، این جوری که من می خونمش ، معمولا 4بخش اند :
اولیش راجع به موسسه ایه که داره توش کار می کنه و متعلقه به بچه های بهزیستی و خب می تونین تصور کنین که توی همچین محیطی چقده سوژه ناب و دست اول میتونه به دست بیاد که سهیل بخشی از اونها رو می نویسه و ما رو می بره و می شونه کنار این بچه های وروجک .
دومیش راجع به سفرهاشه که عمدتا با دوچرخه انجام میشه و مثلا با چندتا آدم باحال مثل خودش از این جا رکاب می زنن می رن تا مشهد و اون طرفها . تو این سفرها کلی عکس از خودشون و بناهای جالب و آدمهای بین راه می گیره و می ذاره تو وبلاگش . عکسهایی که به نظر من همشون خاص و متفاوت اند چون جاهایی می ره که بقیه مسافرای عادی نمی رن.
سومیش راجع به کوهنوردیهاشه که فلان قله رفتند و ازمسیر کوهنوردیشون عکاسی می کنه و کلی عکس خوب از طبیعت دست نخورده برای ما می ذاره و تماشا می کنیم
و چهارمیش هم گاهی فیلم و سریالی رو می بینه و نقدش می کنه که مثلا این آخریا شهرموشهای2 بود و از زاویه دید خاصی که جالبه به فیلم نگاه میکنه و تحلیلش رو دوست دارم .
یکی از آخرین عکسهای سهیل در آخرین سفرش که در وبلاگش گذاشته (احتمالا سلفی گرفته!)
و از همه مهمتر این که همون طور که اول نوشتم خودش هم آدم باحالیه و از صحبت کردن باهاش به شما احساس خوبی دست می ده و اگه مثل من قسمتتون باشه که چند باری رودررو باهاش گپ بزنین حس خوبی خواهین داشت از این که یه عصر رو باهاش گذروندین .
آقا من اعتراف میکنم به ایرانگردی هاش حسودیم میشه. تقصیر منم نیست که تنبلم. تقصیره خودشه انقدر رشک برانگیز تعریف میکنه مسافرتاش رو.
درووووود..خیییلی خوشحال شدم با انسانی خوب آشنامون کردی که در ابعاد مختلفش رشد کرده و زندگیش روی موجی از عشق و انسانیت بنا شده...
یه نکته خیلی مهم دید فلسفی و عمیقش به چیزهای به ظاهر عادیه. من این دید رو خیلی دوست دارم
و ضمنا خیلی دوست دارم توی یه سفر باهاشون همراه بشم ولی میدونم از نظر جسمی نمیتونم همرکاب بشم باهاشون.
آقا بنده نوازی فرمودید و بنده رو شرمنده خودتون
این قدر ها که می فرمایید نیستم
چرا بیشتر هم هستی
لذت بردم آقای رگبار.ممنو ن
سهیل دوست خیلی خوبی هم هست
سلام
متاسفانه توفیق همسفر شدن با آقا سهیل رو نداشتم اما تو هم کلام شدن خیلی آدم خالصیه یعنی بدون سوگیری یه موضوع رو می شنوه و نقد یا همدلی می کنه . . . مهمتر اینکه به دنبال جواب سوالات بنیادین توی موضوعات هست و همین موجب می شه با همه چی همون دید عمیق رو داشته باشه . . .
ممنون و ارادت خدمت آقا سهیل که وظیفه خودم دونستم اینا رو بگم
اره به نظرم آدم عمیقیقه