آسیاب به نوبت

                                                    

امروز به شکلی غریب غمگین بودم . اخبار را نگاه می کردم و موج وحشت و فرار از داعش که به کشورهای اروپایی رسیده ، زنانی نجیب و خانواده دار که به اسارت جنسی داعشی ها در اومدند ، بچه های کوچولویی که در فرار از خشونت در دریاها غرق می شن و  این که عمده این اتفاقات داره در همسایگی ما رخ می ده با فاصله یک ساعت رانندگی از مرز ما . با اون وحشت و ترسی که به جون مردم بی دفاع از زن و بچه و مرد و پیر و جوون افتاده و از دست من هیچ کاری بر نمیاد .

امروز متوجه این امر شدم که چیز وحشتناک تری برای من رخ داده و اون اینه که نسبت به این مصائب و حوادث بی حس شده ام و بی توجه . جنایاتی در بغل گوشم رخ می ده که برام اصلا مهم نیست . این که جنایت رخ بده ، این که ددمنشی باشه ، این که تجاوز به عنف باشه چیز غریبی نیست که بشر هنوز خوی وحشی گری وسعبیت هزاران ساله رو داره با خودش حمل می کنه و طی همین قرن گذشته بارها به وحشیانه ترین شکل ممکن نژاد خودش رو سلاخی کرده . شواهدش بسیاره ، بسیار .

امروز اما می بینم که این غریب و ترسناکه که من که مدعی انسانیت و مهربانی ام ، ککم هم از این چیزها نمی گزه و حتی دیگه برام مهم هم نیست که چی داره اتفاق می افته . و این سکوت مرگبارم ،نه تنها برای بقیه بشریت بلکه برای خود من و امثال من هم خطرناکه

70سال قبل ، مارتین نیمولر آلمانی ، فعال ضد هیتلری سرود که:

اول سراغ کمونیست ها آمدند، سکوت کردم چون کمونیست نبودم.
بعد سراغ سوسیالیست ها آمدند، سکوت کردم زیرا سوسیالیست نبودم.
بعد سراغ یهودی ها آمدند، سکوت کردم چون یهودی نبودم.
سراغ خودم که آمدند، دیگر کسی نبود تا به اعتراض برآید !

 برای پیوستن به گروه تلگرامی کافه رگبار روی این لینک کلیک کنید