بیست و پنج سال قبل

توی دایرکت این پیام رو دیدم : " با سلام و احترام . معلم کلاس اول من علی بیتاژیان نام داشت . می خواستم ببینم شما هستین یا تشابه اسمیه ؟" و با توجه به این که تنها علی بیتاژیان کره زمین خود من هستم می دونستم که تشابه اسمی ای در کار نیست و هیجان زده شدم.

بیست و پنج سال قبل ، توی روستاهای دور افتاده و محروم بلوچستان در دوره ابتدایی تدریس می کردم و از هیچ کدوم از دانش آموزای اون موقع خبری نداشتم . هم این که اون موقع امکانات ارتباطی مثل حالا نبود هم این که خود روستاها دارای بعد مسافت بودند و من دیگه نرفته بودم . چند سالیست با این که خیلی دوست داشتم سفری بکنم به اون مناطق تا به حال نشده بود و این پیام به مدد مایک کراگر ( سازنده اینستاگرام ) به دستم رسید

بهش پیغام دادم و بلافاصله جوابم رو داد و تا اسمش رو گفت کامل یادم اومد کی بود و اسم پدرش چی بود. صمد که اون موقع کلاس اول بود و پسری خیلی مودب و درسخون که الان برای خودش مردی شده و صاحب فرزندان و زندگی مستقل . فوق لیسانس داره می گیره و دبیره  . تلفن هامون رو رد و بدل کردیم و امیدی دارم که بتونم به زودی به اون مناطق دوباره سری بزنم و تجدید خاطره ای کنم .

وقتی این عکس صمد رو می بینم و بزرگی و به عرصه رسیدنش رو ، احساس می کنم که واقعا عمری ازم گذشته ها .