کارلوس بزرگ

منم مثل بقیه شما از بازی دیشب بچه های تیم ملی دچار افتخار و شعف فراوون شدم ، از گلهایی که دروازه بان آرژانتین از گوچی و دژاگه گرفت افسوس خوردم و از پنالتی که داور برای ما نگرفت عصبی شدم . بازی دیشب چیزی بود که ته قلبم انتظارش رو نداشتم گرچه امیدش رو شاید چرا ! پست قبلی من موید این مطلبه .

اما می خوام بگم که این نتیجه درخشان رو که منظورم نوع بازی دیشب ما بود ، محصول غیرت و شجاعت فوتبالیستامون نمی دونم ، چیزی که از دیشب تو بوق و کرنا شده . این دو بازی خوب محصول مربی گری فردی است  به اسم کارلوس کی روش .

بازیکنای ما  همون بازیکنای قبل هستند ، گرچه نمی خوام بگم عالی بازی نکردند که کردند ، اما سبب این عالی بودن رو سرمرییمون می دونم که کسیه که کاربلده و ما تو این دوره هر چی داریم از اون داریم .این حکایت رو شنیدین که ؟ که یک روز در میانه کارزارنبرد نادرشاه با با اشرف افغان ، نادر پیرمردی را دید که به این سو و آن سو می تازد، یک شمشیر به دست راست و شمشیری به دست چپ دارد و در هر حمله، چندین تن از سپاه دشمن را بر زمین می افکند. پس از نبرد وی را صدا زد و گفت : پدر جان! تو در زمان حمله افغان ها و تصرف اصفهان کجا بودی؟ که پیرمرد می گه : نادر جان! من بودم، تو نبودی

و به نظر من ، این مدیریت و دانش کی روش بوده که تیم ما رو این تیم کرده .

مسی ما می آییم !!

خب انتظارها امشب و در کوتاه ترین شب سال ، به پایان می رسه و بچه هامون روبروی مسی درمستطیل سبز خواهند ایستاد و بعد از ماه ها حرف زدن و کری خوندن و پیج مسی رو شلوغ کردن الان موقع عمل خواهد بود که ببینیم چند مرد حلاجیم . می تونیم ازشون مساوی بگیریم ؟ می تونیم ببریمشون ؟!!! توقع واقعا زیادیه ، نه ؟

اما هفته قبل که اسپانیا که تیم قدرقدرت شش سال گذشته جهان ، با دو مقام قهرمانی اروپا و مقام قهرمانی جام جهانی گذشته ، مثل آب خوردن و بعد از خوردن 7تا گل حذف شد و برگشت خونه اش متوجه این شدم که بیخود نیست فوتبال این قده طرفدار داره که بخشی از هیجانش مال این غیر قابل پیش بینی بودنشه . انگلیس هم حذف شد و بالا رفتن ایتالیا هم بگیر نگیر داره و اون وقت یه تیم ناشناخته ای مثل کاستاریکا این جوری مثل هلو می ره بالا . چرا ما نتونیم شگفتی ساز بشیم؟

اما فکر کنم اگه میشد به جای علیرضا حقیقی دروازه بان ایران ، کس دیگه ای رو استفاده می کردند بهتر بود که این قده تو این چند روز دخترای ایرانی و غیر ایرانی از قد و بالا و بر روی اون ، تو فضای مجازی و شبکه های اجتماعی تعریف کردن که فکر کنم تو بازی امشب حواسش فقط به این میره که چجوری وایسه که تیپش به هم نخوره . حتی کلی هم طنز هم براش درآوردن مثلا این که اس ام اس زن مسی به او این بوده که لیو اگه امشب به علیرضا گل زدی کلا خونه نیا!

اما فارغ از همه این داستان ها فقط دوست دارم که تیممون بره تو زمین ، منطقی و فارغ از احساسات و بی دستپاچگی بازی کنه و از بازی اش مقابل یکی از بهترین تیم های جهان لذت ببره و بذاره ما هم لذت ببریم .

یوزپلنگ ها می دوند

         

                         

شیخ حسن حین تماشای بازی دیشب

قبل از بازی دیشب ، من تنها امیدم به کارلوس کروش بود و خدا رو شکر من رو سربلند کرد !

نیجریه تیم واقعا قوی ای بود اما نمی تونست جلوی ما عرض اندام کنه و بازی خودش رو به نمایش بذاره فقط به خاطر این که بازیکنای ما عین یه یوزپلنگ دوندگی داشتند مسافت طی شده ای که اعلام شده این بوده : نیجریه 96 کیلومتر (میانگین هر بازیکن 8 کیلومتر) ، ایران 105 کیلومتر (میانگین 9کیلومتر) و این عدد برای تیم ما که همیشه تو دوندگی کم میاورد عالی بود . بازیکنای ما تو همه زمین می دویدند و نمی ذاشتن اونا بازی عادیشون رو بکنن برای همین بازی نیجریه ای ها به چشم نمی اومد و این تاکیتک کروش بود .

این بازی نتیجه مطلوبی برای ما داشت . اما بازی چند روز دیگه که با آرژانتین مسیه یه چیز دیگه است . یه بازی رویایی و به امیدخدا فراموش نشدنی برای تیم ما . تو بازی دیروز بچه ها خیلی جاها دستپاچه بودند و زود توپ رو لو می دادند اما امیدوارم برای بازی با آرژانتین فقط به این فکر کنن که دارن با یکی از بهترین تیمای دنیا که بهترین خط حمله ها رو داره بازی می کنن و از بازیشون لذت ببرن .

همه لذت ببریم .

مرگ بر شادی !

فردا اولین بازی ما با نیجریه است و باید تنهایی بشینیم تو خونه تماشا کنیم . امسال یه صحبتایی بود که تو سینماها پخش بشه و ما که دستمون از برزیل رفتن و حضور در استادیوم کوتاهه پامیشیم میریم با بقیه می بینیم و هورایی می کشیم و آه و واویلایی سر می دیم و . . .

هرچی فکر میکنم نمی تونم دلیلی برای مخالفت پخش فوتبال های جام حهانی ، علی الخصوص باز یهای ایران ، در مکانهای عمومی پیدا کنم جز این که کلا عده ای از شادی عمومی وحشت دارن . مثلا این که این که سردار رادان گفته باید پخش فوتبال از سینماها به صورت جداگانه باشد و پخش به صورت مختلط ممنوع است چه معنی داره ؟

یا این که رییس اتحادیه کافی‌شاپ داران گفته به اعضایمان گفته‌ایم که هنگام پخش بازی‌های جام جهانی تلویزیون را روشن نکرده یا شبکه‌ای به جز شبکه‌ای که بناست بازی‌ها را پخش کند انتخاب کنند   چه معنی ای میده ؟

خب مثل خیلی کشورای دیگه قشنگ و پاکیزه تو جاهای عمومی ، پارکها ، سینماها ، رستوران ها ، قهوه خونه ها ،شهربازی ها پخش می کردین و می ذاشتین ملت چند ساعت و خورده ای هم که شده کمی سرحال بیان . والا بخیلین شماها !

 پیوست : این پست رو هم که فرشته معرفی کرده ببینین درباره پخش مسابقه در میادین بزرگ در چند شهر اروپاییه و تجربه دست اولی که داشتند

جامی دگر

 

                         

من الآن آدم فوتبالی ای نیستم . حتی خیلی از بازیکنای معروف رو نمی شناسم چه داخلی چه خارجی . شاید خیلی خیلی معروفا رو مثل رونالدو و مسی و کاسیاس رو بشناسم و از داخلی ها نکونام رو اما وقتی جام جهانی فوتبال شروع میشه ورق من بر می گرده و میشم یه آدم فوتبال دوست دو آتیشه !

جام جهانی ای که در افتتاحیه اش آرژانتین مارادونا با کامرون که یه تیم کاملا ناشناخته بود بازی کردند رو اصلا یادم نمیره . کیهان ورزشی ویژه نامه ای چاپ می کرد و اخبار روز قبل رو در اون می نوشت و برنامه های روز بعد رو . یادم نیست درست که بازی ها مستقیم پخش می شدند یا با تاخیر ولی اون جام جهانی که دست آخر در فینالش آلمان با آرژانتین دوباره روبرو شدند و این دفعه آلمان بود که جام رو به خونه می برد رو اصلا از یاد نبردم . جام 1990 ایتالیا بود .

بعد از اون 5بار دیگه جام جهانی برگزار شد که تو دوتاش هم ما شرکت کردیم و هر دفعه برای من هیجانش زیاد میشه و میشم یه آدم پیگیر مسابقات .

امسال که خب اصلا فرق زیادی داره و دلایل بیشتری دارم برای توجه و پیگیری . اول این که تیم ما به جام رفته و قراره با یکی از بهترین تیمای اعصار فوتبال یعنی آرژانتین بازی کنه . دوم این که رو پیرهن تیم عکس یوز رو انداختن که باعث شده بیشتر دوستشون داشته باشم و سوم زیست توپیه که قراره در بازی ما و آرژانتین توسط نکونام تقدیم به مسی بشه و تلاشی باشه جهت حفظ و نگهداری گونه های در معرض انقراض .

به قول خیابانی یا یکی دیگه از گزارشگرای فوتبال منبعد می ریم که داشته باشیم !!