فرهنگ وایبریمون اینا

موندم این چه حکایتیه که عمده کسایی که میان تو گروهای وایبری عضو می شن شروع می کنن به بافتن خزعبلات؟

تو این یه ماه که بنده وایبر دار شدم تو چندین و چند گروه عضوم کردند که پر بود از جفنگیات ، شایعات ، خزعبلات ، جوکهای پایین تنه ای و حرفای صدتا یه غاز .

خودم راسا اومدم یه گروه درست کردم از حدود 100نفر از همکلاسهای سابقم که تحصیلات عالیه دارن (بیشتریشون فوق لیسانس دارن و تعداد قابل توجهیشون هم دکترا ) گفتم خب این میشه یه محفل خوب و فرهیخته . فکر کنین چی شد ؟

دست هر چی گروه خز و خیل بود رو از پشت بستن این خانوما و آقایون فرهیخته . از بس شر و ور و لاطاعلات می نوشتن . هر چیم تلاش کردم گرا بدم که بابا این جا جای این چرندیات نیست ،گوش هیشکی بدهکار نبود . مام گروه رو بوسیدیم و گذاشتیم کنار و عطاش رو به لقاش بخشیدیم .

این وایبر هم مثل رانندگیمون شده ، هنوز فرهنگش به ایران وارد نشده لامصب !

نخبگان می روند که می روند

وقتی هفته قبل ،گروهی از نمایندگان مجلس فرهیخته و دلسوز این مملکت ، می خواستند وزیر آموزش عالی رو استیضاح کنند ، دلایلی رو برای این عملشون می آوردند که در صدر اون دلایل این بود که چرا بنیه علمی دانشگاه ها رو به کاهشه و چرا آمار خروج تحصیل کرده ها رو به افزایش ؟ ( و اصلا هم دنبال دلایل سیاسی مثل این که چرا معاونین شما هم فکر ما نیستند و چرا محیط سیاسی دانشگاه مثل قبل مطلوب ما نیست هم نبودند این عزیزان دلسوز !) و این که این وزیر بخت برگشته طبیعتا 9 ماه بیشتر نبود که سر کار اومده بود و باید جواب کم کاری های گذشتگان خودش و بیان پاره ای از گندکاری های اونها مثل بورسیه های غیر قانونی به از ما بهتران رو می داد . دیدن تیتر روزنامه کیهان درباره شاخ شکوندن و نسق گیری آقایون در فردای استضاح هم بی لطف نیست :

                            

اما راستش این منو باز یاد نکته ای انداخت که حتما خودتون می دونین ولی گزارش اخیر صندوق بین المللی پول داغ منو باز تازه کرد . محاسبه شده که سالی 180هزار ایرانی متخصص و دارای تحصیلات عالی از ایران خارج می شن ( این رو وزیر معزول هم تو مجلس گفته بود ) و هیچ وقت دیگه هم بر نمی گردن و این خسارتی بین 50 تا 150 میلیارد دلار در سال به مملکت می زنه ( اختلاف ارقام بابت اینه که محاسبه گاهی فقط خرج تحصیل اون شخص رو در بر می گیره و گاهی هم هزینه فرصت ها رو بهش اضافه می کنه ) .

برای این که این عدد براتون ملموس بشه بگم که حتی اگه همون 50میلیارد دلار رو هم در نظر بگیریم یه چیزی حدود 150هزار میلیارد تومن از این مملکت خارج می شه که 50برابر اون 3هزار میلیارد تومن کذایی است که همه جامعه را به تب و تاب انداخت و در هر محفل و کوی و برزنی درباره اش صحبت میشد !! و ما از این حیث رتبه نخست صادرات نیروی انسانی ممتاز رو در جهان به خودمون اختصاص دادیم !

حقیقت اینه که سرمایه انسانی در سرمایه های هر کشوری حرف اول و آخر رو می زنن به طوری که از 100% سهم سرمایه ها ، 16% مربوط به تولیدی ، 20% طبیعی و 64% مربوط به سرمایه انسانیه .

                                         

گرفتاری این جاست که این موج مهاجرت نه تنها نمی افته بلکه داره روز به روز بلند و بلند تر می شه و اولیای امور دست روی دست گذاشتن و به این وضع اسف بار و سقوط مداوممون فقط خیره شدند . از طرفی نیروهای کیفی ما هم دل برای آب و خاکشون نمی سوزونن و جامعه مادری و سرزمین پدری براشون بی اهمیت شده و به تنها چیزی که اهمیت میدن سرنوشت شخص خودشونه .

واقعا چه باید کرد ؟

بچه که عمر و نفسه (2)

اگه مسائل مالی رو بذاریم کنار ، مهمترین استدلالی که اخیرا مخالفین بچه دار شدن می کنن ( جدا از حوصله نداشتن مراقبت از یکی دیگه و فقط به فکر خود بودن ) اینه که توی یه دنیایی به این بی رحمی و زشتی ما چه حقی داریم که یه آدم دیگه رو هم به وجود بیاریم و بدبختش کنیم ؟

خب می دودنین ، این کاملا به دید افراد بر می گرده و نمیشه تعمیمش داد . اگه ما جهان اطرافمون رو یه جای پلید و کثیف و غیر قابل زیست بدونیم ، خب طبیعتا این فکر درسته . جایی که خودمون ازش بدمون میاد نباید کس دیگه ای رو هم دعوت کنیم که .

اما اگه دیدمون به دنیا دقیقا این جوری نباشه و فکر کنیم که خب بله این دنیا بدی هایی داره ولی خوبی های بی شماری هم داره ، زیبایی هایی هم داره ، زیاد هم داره ، خب به طور طبیعی برای ادامه زندگی دست به بچه دار شدن می زنیم و خونواده خودمون رو تشکیل می دیم و این هست که هیچ عشقی ، هیچ علاقه ای ، هیچ ارتباطی عمیق تر و قوی تر از ارتباطات خانوادگی پدر، مادر ، فرزند نیست و به قول نیره هرچقدر هم اعضای خانواده از هم دور بشن باز مثل یویو ! بر می گردن به سمت هم .

اشکال در این جاست که جمع کثیری از ماها آدمای مایوس و افسرده ای هستیم و از وضعی که در اون هستیم به شدت ناراضی. محله مون رو دوست نداریم ، شهرمون رو دوست نداریم ، کشورمون رو هم دوست نداریم ، امیدی به آینده نداریم و همه چیز رو تلخ و سیاه می بینیم . خب مایی که این جوری فکر می کنیم ، طبیعتا بچه و نسل بعدی هم در تفکرات ما نمی تونن جایی داشته باشن .

بچه که عمر و نفسه (1)

خب همون طور که خودتون دیدین ، نظرات خیلی خوب و متنوعی  درباره پست افزایش جمعیت دریافت کردم که واقعا جاش بود همون موقع جواب بدم که سرم شلوغ شد و این امکان پیش نیومد اما بد هم نشد که الان می تونیم جمع بندی کنیم و یه مقاله مناسبی هم در این باره بنویسیم .

یکی از دوستان گفته بود که نرخ رشد جمعیت خوبه و با 1.4% رشد دچار پیری نمیشیم . خدمت این دوست باید عرض کنم که دقیقا این طور نیست چون همین عدد باقی نمی مونه و اگه این روند ادامه پیدا کنه 10سال بعد رشد جمعیت می رسه به 0.57% ، 10سال بعدش می رسه به 0.15% و در سال 1420 ما رشد منفی 0.12% رو خواهیم داشت! واین یعنی نسل جدید و جوون ،کم و کم تر اضافه میشن و طبیعتا کهن سالا بیشتر و بیشتر میشن به طوری که همین الان 40% جمعیت سالمند اند و 30سال بعد بالای 65% سالمند خواهیم داشت .

دوستانی گفته اند که همین حالا هم جمعیت ایران زیاد هم هست و امکانات به همه به تناسب نرسیده و بهتره که جمعیت ایران حتی کمتر هم بشه . خب این حرف ، حرف حسابی ایه و واقعا همینه . همین الانش مشکل کمبود انرژی داریم ، مشکل کمبود آب داریم ، موادغذایی به درستی به دست ما نمی رسه ، برای جوونا شغل مناسب به سختی گیر میاد و ...و ...و .

اما خدمت اون دست از دوستان عرض کنم کم شدن جمعیت به شکل دلخواه ما رخ نمی ده ، اولا این که جوونا کمتر میشن و این طی دو نسل موقعیت رو بدتر هم می کنه ، ثانیا همین الان می بینیم که افراد مرفه تر و تحصیل کرده تر یا ازدواج نمی کنند یا اگه می کنند بچه ندارند یا اگه دارند یکی بیشتر نمی آورند . اما خانواده های فقیرتر و یا بی سوادتر بازهم زودتر ازدواج می کنند ،و بدون هیچ گونه جلوگیری ای چندتا چندتا فرزند آوری می کنند،  پس این طوری وقتی به مثلا 40سال بعد نگاه می کنیم تناسب جمعیتی رو می بینیم که چجوری باز هم به اون سمت می ره . همین الانش ما گرفتاری این رو داریم که مردم ما اهل مطالعه نیستند ، با سواد نیستند و به راحتی عده ای گولشون می زنند ، شما فکر کن نسل بعدی و بعدی چی قراره بشه ؟

همون طور که گفتین ما بر خلاف کشورهای غربی نمی تونیم مهاجر درست حسابی هم وارد کنیم که مثل اونا تاپ ترین افراد کشورهای دیگه رو بیاریم تو کشورمون ، کاری که امثال کانادا و استرالیا دارن می کنن ، کسی دلش نمی خواد بیاد این جا که ، ما در کشور رو باز کنیم یه عده که از خودمون بدبخت تر هم هستند میان اینجا و قوز بالای قوز میشه

پس اگه این خانه رو دوست داریم و می خوایم همون طور که تو این چند هزار سال باقی مونده باز هم باشه خب راهش این هست که خانواده ها میانگین 2تا بچه داشته باشند و دولت باید اول از همه شرایط اقتصادی رو تسهیل کنه ، اوضاع اجتماعی رو از این قبض و گرفتگی دربیاره ، سیاستهای تشویقی حسابی داشته باشه مثل کشورای اسکاندیناوی ، نه تنبیهی که می ندازیمتون زندان و غیره .

این از این .

اما یه سوال بسیار مهمی هم توسط  چند نفر مطرح شد و اون این بود که از جنبه اخلاقی به موضوع فرزند آوری نگاه کرده بودن که اصلا آیا این کار درسته ؟ که اگر بچه بزرگ شد و صاف تو چشات نگاه کرد و گفت چرا من رو آوردی به این دنیا؟ چی جواب داریم بدیم؟ و دوستی هم ذکر کرده بود که جدیدیا به خاطر بی حوصلگی و تنبلی نمی خوان بچه دار شن که هردوی این کامنتها جای جواب جداگانه ای داره که من توی پست بعدی حتما بهش خواهم پرداخت

فعلا رخصت .

افزایش جمعیت به چه قیمتی؟!

نمی دونم ، واقعا نمی دونم چرا سیاست گذارا و برنامه ریزای این کشور این قده می خوان از بی خودترین و بی ارزش ترین و دم دستی ترین راه حل ها برای افزایش دوباره جمعیت استفاده کنن ؟ یعنی اینا نمی خوان مخ ها رو از آکبندی درآرن ؟

امروز یه پوستر بزرگ رو دیدم که به دیوارهای ایستگاه مترو زده بودن و نصفش آیات و روایات از معصومین بود که تا می تونین جمعیت مسلمین رو افزایش بدین یا این که مثلا استدلال کرده بود که جمعیت هر کشوری بیشتر باشه کشور قدرتمندتری هستن و ایران همین الان ظرفیت این رو داره که تا سه برابر جمعیت بیشتری داشته باشه ! ( طرف تا 200میلیون رو جاداده بود) و این که مقصر این وضع که زوجهای جوون تن به بچه دار شدن نمی دن رو ادامه تحصیل ، کار کردن زنها و توقعات زوجها از زندگی به سبک زندگی غربی دونسته بود و یه سری دیگه از این چرند و پرند ها نوشته بود . از این پوسترها باز هم بود .

حقیقت اینه که من با اصل قضیه موافقم . بچه دار شدن رو تایید می کنم . اونم نه یکی . خودتون که می دونین دو تا پسر دارم که خیلی هم آتیش پاره ان و یه وقتا من و باران رو عاصی هم می کنن . اما جمعیت ما که داره رو به پیری می ره و زوجهای ما تن به بچه دار شدن نمی دن ، راهش این نیست که چرت و پرت تحویلشون بدیم که زن ها درس نخونن یا نرن سر کار یا تهدید به زندانشون کنیم یا وسایل پیشگیری رو از دم دست جمع کنیم که مردم از ترس یا الله بختکی برن تو اتاق خواب و 9 ماه بعد یکی دیگه به جمعیت ایران اضافه بشه که !

آقایون شما فکر درست و عاقلانه کنین . عده قابل توجهی از زوج ها به خاطر نا امنی اقتصادی که ثمره زمامداری شماست بچه دار نمی شن و عده قابل توجهی هم به خاطر نا امنی اجتماعی که موجبش شمایین . شما بیا این دو تا عامل رو درست کن مطمئن باش خود مردم بدون نیاز به تشویق و تنبیه شما دست به کار می شن به جان شما !