جامی دگر

 

                         

من الآن آدم فوتبالی ای نیستم . حتی خیلی از بازیکنای معروف رو نمی شناسم چه داخلی چه خارجی . شاید خیلی خیلی معروفا رو مثل رونالدو و مسی و کاسیاس رو بشناسم و از داخلی ها نکونام رو اما وقتی جام جهانی فوتبال شروع میشه ورق من بر می گرده و میشم یه آدم فوتبال دوست دو آتیشه !

جام جهانی ای که در افتتاحیه اش آرژانتین مارادونا با کامرون که یه تیم کاملا ناشناخته بود بازی کردند رو اصلا یادم نمیره . کیهان ورزشی ویژه نامه ای چاپ می کرد و اخبار روز قبل رو در اون می نوشت و برنامه های روز بعد رو . یادم نیست درست که بازی ها مستقیم پخش می شدند یا با تاخیر ولی اون جام جهانی که دست آخر در فینالش آلمان با آرژانتین دوباره روبرو شدند و این دفعه آلمان بود که جام رو به خونه می برد رو اصلا از یاد نبردم . جام 1990 ایتالیا بود .

بعد از اون 5بار دیگه جام جهانی برگزار شد که تو دوتاش هم ما شرکت کردیم و هر دفعه برای من هیجانش زیاد میشه و میشم یه آدم پیگیر مسابقات .

امسال که خب اصلا فرق زیادی داره و دلایل بیشتری دارم برای توجه و پیگیری . اول این که تیم ما به جام رفته و قراره با یکی از بهترین تیمای اعصار فوتبال یعنی آرژانتین بازی کنه . دوم این که رو پیرهن تیم عکس یوز رو انداختن که باعث شده بیشتر دوستشون داشته باشم و سوم زیست توپیه که قراره در بازی ما و آرژانتین توسط نکونام تقدیم به مسی بشه و تلاشی باشه جهت حفظ و نگهداری گونه های در معرض انقراض .

به قول خیابانی یا یکی دیگه از گزارشگرای فوتبال منبعد می ریم که داشته باشیم !!